Podczas ostatniej lekcji stworzyłeś swój pierwszy program, który wyświetlał napis.

Kod programu był następujący:

 Teraz zastanówmy się nad budową tego programu.

#include <stdio.h>  - jest to tzw dyrektywa preprocesora, czyli polecenie wydawane preprocesorowi.

Czym jest preprocesor? Jest to specjalny program, który przygotowuje nasz tekst źródłowy programu do kompilacji. Polecenie #include sprawia, że preprocesor w miejsce tej linijki wkleja zawartość innego pliku, a w tym przypadku pliku stdio.h  (skrót od Standard In Out- standardowa biblioteka wejścia i wyjścia). W pliku stdio.h zawarte są już napisane kody źródłowe pozwalające naszemu programowi na np. wyświetlanie informacji na monitorze, pobieranie danych z lawiatury itp.  Czyli nie musimy w każdym nowym programie od nowa pisać instrukcji obsługi monitora, wystarczy, że ktoś raz już to zrobił i umieścił w pliku stdio.h, abyśmy my mogli z tego korzystać.

int main (){}  - definicja funkcji main. W języku c++ instrukcje wykonywalne programów zapisane są wewnątrz funkcji. Zaraz po załadowaniu programu do pamięci system operacyjny przekazuje nam sterowanie i pozwala mikroprocesorowi wykonywać kolejne instrukcje programu. Aby to było możliwe, w samym programie musi być znaczone miejsce, pd którego za każdym razem musi być rozpoczęta praca. W językach c i c++ miejscem takim jest funkcja main.

znak { oznacza początek bloku instrukcji, zaś } oznacza koniec bloku instrukcji.

Wyrażenie return powoduje wyjście z funkcji main i zwrócenie wyniku - w naszym przypadku - 0 (zero). Jeżeli jest to wyjście z funkcji main, jest to też wyjście z programu, czyli zakończenie jego działania.

printf('napis'); - instrukcja powoduje wyświetlenie zdefiniowanego napisu na ekranie monitora. Niezwykle ważny jest tu średnik, który kończy każde wyrażenie umieszczone wewnątrz bloku instrukcji.

getchar(); - ten wpis powoduje, że program czeka na wciśnięcie dowolnego przycisku z klawiatury zanim wykona dalsze czynności. Przydaje się nam na końcu programu, aby konieczne było wciśnięcie klawisza przed skończeniem działania programu, zwłaszcza podczas pisania programów tzw. Konsolowych (wykonywanych w czarnym oknie konsoli)

Ćwiczenia:

1. Napisz i skompiluj powyższy program, jednak nie wstawiaj średnika na końcu instrukcji printf. Skompiluj program. Zauważ jakie błędy pojawią się przy próbie kompilacji. Spostrzeżenia zanotuj w zeszycie.
2. Napisz program jak n rysunku wyżej, jednak usuń instrukcję z pierwszej linii - po prostu skazuj pierwszą linijkę. (#include...) Skompiluj program. Czy pojawią się jakieś błędy? Dlaczego?
3. Napisz program jak powyżej na obrazku, jednak po wyrażeniu return 0; dopisz instrukcję:

printf ('jestem napisem dodanym po return ');

Skompiluj program i uruchom go. Jakie zmiany pojawią się w działaniu programu? Dlaczego tak się dzieje? Wnioski zapisz w zeszycie.

Pisząc program niejednokrotnie przydaje się możliwość zapisywania komentarzy w jego wnętrzu. Komentarze to tekst widoczny dla człowieka, ale niewidoczny dla komputera. Pomaga odnaleźć się w bardzo rozbudowanym programie a także ułatwia innym programistom zrozumienie naszego sposobu myślenia w momencie pisania programu (np. podczas pracy zespołowej nad grą komputerową komentarze są niezastąpione).

Aby sprawić, że tekst jest niewidoczny dla komputera (a tym samym nie powoduje np. błędów w kompilacji) należy poprzedzić go dwoma znakami /

Znacznie częściej niż do urągania komputerowi używa się komentarzy do opisywania zmiennych, o których za chwilę.

Jeśli komentarze mają zajmować więcej, niż linijkę można stworzyć blok komentarzy. Blok komentarzy rozpoczyna się znakami /* a kończy */

 Zawartość komentarzy nie jest więc zupełnie analizowana przez komputer.

Słowa kluczowe

W kodzie każdego języka programowania występują tzw słowa kluczowe. Są to takie słowa, które komputer rozpoznaje jako z góry przeznaczone do jakichś celów i użycie ich jako własnych spowoduje wystąpienie błędów. Słowa kluczowe (ang. keywords) są w edytorze wyróżnione i pogrubione po to, aby wizualnie kod był czytelniejszy. Jeśli wyraz jest słowem kluczowym a nie jest pogrubiony i wyróżniony to pewnie wkradła się literówka.  Przykładem słowa kluczowego jest return - instrukcja powodująca wyjście z funkcji i ewentualne zwrócenie jakiegoś wyniku jej pracy. Więcej słów kluczowych poznamy na kolejnych lekcjach.

 Przejdź do następnej lekcji "Zmienne" gdzie jest również mowa o komentarzach