Co zyskujemy i co "tracimy" używając statycznych metod i pól?

Jeśli przypomnisz sobie pierwszy program z zadania 1., to łatwo zauważysz, że łatwiej i wygodniej było nam wykonać dodawanie  i odejmowanie "w locie" niż gdybyśmy musieli tworzyć obiekt tej klasy, który jest niepotrzebny, (jedynie pewna metoda klasy jest potrzebna). "Odchudza" to nasz program z niepotrzebnie zaalokowanej pamięci (na obiekt klasy) oraz odciąża procesor w wykonywania instrukcji konstruktora.

Elementy statyczne lokowane są w oddzielnym bloku pamięci nawet wtedy, kiedy nie istnieje obiekt danej klasy. W normalnych warunkach, komputer "zużywał" pamięć dopiero, kiedy trzeba w niej było ulokować obiekt danej klasy. jeśli w trakcie działania programu taki obiekt tej klasy nie powstał, pamięć nie była obciążona.

Drugą kwestią jest to, że statyczne metody i pola są wspólne dla ewentualnych wszystkich obiektów danej klasy. Oznacza to, że zmieniając np. wartość statycznego pola, zmienia się ono dla wszystkich obiektów tej klasy. Nie jest to pole prywatne, ale wspólne. Może to być bardzo dużym plusem i ułatwieniem (np.: w bazie danych przedsiębiorstwa wartość podatku VAT jako pola statycznego zmienia się z 23 na 18% dla wszystkich klas, nie trzeba zmieniać tego ręcznie oddzielnie w każdej klasie.

Czyli statyczne składowe mogą być bardzo dużym ułatwieniem, ale trzeba pamiętać, że ich używanie wiąże się z pewnymi konsekwencjami w strukturze kodu oraz w działaniu programu.